Dit verhaal komt van de kinderpagina van HVC. Naar de kinderpagina >
Lea fietst zo snel als ze kan naar huis. Ze wil eerder thuis zijn dan Thomas. Sinds Lea helemaal alleen naar huis mag komen, doet ze vaak een wedstrijdje ‘wie het eerste thuis is’ met haar broer. Meestal wint zij. Als ze thuis is, zet ze snel haar fiets op de standaard en rent naar binnen. Ze ziet door het raam dat haar moeder zit te lezen aan de keukentafel.
Haar moeder schrikt op als Lea binnenstormt en kijkt op de klok. ‘Is het alweer zo laat?’ ‘Ha mam,’ hijgt Lea. ‘Ik heb vandaag alweer… Wat is er?’ Ze ziet dat haar moeder tranen in haar ogen heeft. ‘Niks schat. Er is niks.’ Snel veegt ze haar tranen weg en staat op. ‘Wil je wat drinken?’ ‘Ja lekker!’ Lea laat zich op een stoel zakken. Ze kijkt naar het blad waar haar moeder uit aan het lezen is. Huilt ze hierom?
Ze trekt het blad naar zich toe. Ze ziet allemaal vrouwen met hoofddoeken om. Die zien er arm uit, denkt ze. ‘Mam, wie zijn dit? Kent u ze?’ Haar moeder zet een glas limonade met een koekje voor Lea neer en gaat tegenover Lea zitten. Haar moeder slaakt een zucht. ‘Deze vrouwen zijn gevlucht.’ ‘Gevlucht? Waarom?’ Deze vrouwen geloven, net als wij, in de Heere. Daarom moesten ze vluchten.’ Lea kijkt haar moeder verbaasd aan. ‘Waarom moesten ze dan vluchten?’ Lea snapt er niets van.
Haar moeder legt uit dat je in sommige landen niet in de Heere mag geloven, want dan wordt je gestraft. Mensen worden daar boos om. ‘Maar waar kent u deze mensen dan van?’ ‘Ik ken ze niet persoonlijk, Lea, maar ik vind het gewoon verschrikkelijk wat deze mensen moeten doormaken. Moet je je voorstellen, dat ze mij weghalen bij jou, Thomas en papa vandaan, alleen maar omdat ik zeg dat ik de Heere geloof.’ Lea ziet weer een traan in haar moeders oog. ‘Huilt u daarom?’ Haar moeder knikt.
Lea kijkt haar moeder met grote ogen aan. Ze probeert het te begrijpen. Ze denkt even na en zegt dan: ‘Dus omdat zij pijn hebben, heeft u ook pijn?’ Haar moeder knikt weer. Ze staat op en pakt de Bijbel. Als ze weer zit begint ze erin te bladeren. Haar moeder wijst een tekst aan. ‘Aha, hier heb ik het.’ Lea staat op en kruipt bij haar moeder op schoot. Haar moeder citeert: ‘Gijlieden zijt het lichaam van Christus, en leden in het bijzonder.’ Ze kijkt Lea aan. ‘Ik snap het niet, mam.’ Ze krijgt een aai over haar hoofd. ‘Lastig hè?’ Lea knikt. ‘Het betekent dat we allen één in Christus zijn, daarom voelen we elkaars pijn.’ Lea kijkt alsof ze vuur ziet branden. ‘Kijk, als iemand wedergeboren wordt, wordt diegene opnieuw geboren in Christus. En iedereen die ook wedergeboren is in Christus worden dan jouw broeders en zusters genoemd.’ Elza zucht en schudt haar hoofd. ‘Ik begrijp er nog steeds niks van, mam.’ Haar moeder trekt haar dicht tegen zich aan. ‘Op een dag zul je het begrijpen, meid. Echt waar!’
Ineens gaat ze weer rechtop zitten en zegt: ‘Waar is míjn broer eigenlijk?’ Haar moeder begint te lachen. ‘Die ging toch gelijk uit school met Guus spelen?’ ‘Ow ja, dat is waar.’ Ze leunt weer tegen haar moeder aan. ‘Mam?’ ‘Hmm?’ ‘Ik hoop niet dat ik ooit moet vluchten, want ik wil bij jullie blijven.’ Haar moeder trekt Lea nog dichter tegen zich aan. ‘Ik hoop het ook niet, meisje. Ik hoop het ook niet…’
Vond je dit leuk?
Op de kidspagina vind je veel meer verhalen, spelletjes en kleurplaten! Neem snel een kijkje!