‘Bergen als witte velden’
 evangelist Duryadham 

Als christen-zijn je het huwelijk kan kosten, wat doe je dan? Als christen-zijn zorgt voor zoveel geweld dat je jouw thuis moet ontvluchten, wat doe je dan? Het overkwam evangelist Duryadham uit India.

Als Duryadhams vrouw erachter komt dat hij christen geworden is, zijn de rapen gaar. “Ik blijf niet langer bij je als je vasthoudt aan je nieuwe geloof”, bijt ze hem toe. Dat is een dreigement met impact. Want wanneer een vrouw haar man uit eigen beweging verlaat, is dat in de hindoecultuur van India een grote schande. Een schande die een man niet makkelijk te boven komt. Het brengt Duryadham aan het twijfelen. Maar na veel twijfel besluit Duryadham tóch christen te blijven.

Zijn vrouw verbindt gelukkig nog niet direct consequenties aan haar dreigement. Ze probeert het op een andere manier. Elke keer als ze Duryadham ziet bidden, begint ze hem lastig te vallen. Maar Duryadham houdt stand en blijft trouw verder bidden. En dan, na verloop van tijd, merkt Duryadham geleidelijk aan een verandering bij zijn vrouw. Als hij bidt, blijft het stil. Haar heftige en boze uitvallen nemen af. Ze laat zelfs toe dat Duryadham wat vertelt over het Evangelie.

Duryadhams vrouw wordt nieuwsgierig. Ze wil meer weten en gaat in gesprek met de evangelist door wie Duryadham in aanraking kwam met het christelijk geloof. Niet veel later geeft ook zij het hindoegeloof op en wordt ze door de evangelist gedoopt.

De twee kunnen de blijde boodschap niet voor zich houden. Duryadham wordt evangelist in zijn dorp. God zegent zijn werk: de hindoepriester, tegelijk ook dorpsoudste, komt tot geloof in Christus. Op de offersteen, die centraal in het dorpje staat, offert hij niet langer kippen aan de goden. Hij begint de ware God te aanbidden. Dan realiseren de dorpelingen zich dat het geloof van hun voorvaderen in de knel komt. Dit kunnen ze niet laten gebeuren! Ze voelen zich bedreigd door dit nieuwe geloof en hun antwoord is geweld.

Vooral Duryadham en zijn vrouw moeten het ontgelden: zij brachten immers het goede nieuws het dorp in. De vrouw van Duryadham werkt als vroedvrouw en is regelmatig op weg. De mannen uit het dorp zien hun kans schoon. Als ze terugkeert van haar werk, staan ze haar met bijlen en hakmessen op te wachten. Ze intimideren haar en schreeuwen dat ze moeten stoppen met evangeliseren. Gelukkig laten ze haar ongedeerd gaan.

’s Avonds, als het begint te schemeren, verzamelt het groepje mannen zich voor het huisje van Duryadham, opnieuw met de messen in de hand om het Evangelie te stoppen. Dat gaat dagen achter elkaar door. Tot de mannen op een dag daadwerkelijk tot de aanval overgaan. Ze grijpen Duryadham vast en slaan hem tot bloedens toe. Dan begrijpt Duryadham dat de situatie onhoudbaar is geworden. Zullen de mannen de volgende keer hun hakmessen inzetten? Duryadham vlucht samen met zijn vrouw hun dorp uit. De evangelist die het echtpaar gedoopt heeft, biedt hen onderdak.

Valt nu in dit dorp de voortgang van het Evangelie stil en wint het kwade het van de boodschap van vrede? Nee, zeker niet. Een paar maanden na hun vlucht keert Duryadham terug naar zijn dorp. Hij draagt de dorpsgenoten die hem mishandeld hebben op het hart en wil ook hen bereiken met het Evangelie. En het wonder gebeurt: