Dit verhaal komt van de kinderpagina van HVC. Naar de kinderpagina >
Mayra strekt zich uit. Ze wrijft in haar ogen. Haar zusje die naast haar op hetzelfde bed ligt, wordt ook wakker. Het is weer tijd om op te staan. Mayra heeft het idee dat ze pas net in bed ligt. Ze kijkt opzij en ziet dat mama met het ontbijt bezig is. Rijst met wat brood en groente… Iedere dag hetzelfde. Ze denkt weer even aan gisteren. Op de steenfabriek hoorde ze dat Abdul nooit meer stenen hoefde te bakken. Hij heeft een plekje gekregen in een tehuis, zodat hij naar school kon. Hij was acht jaar, net zo oud als Mayra. Wat zou zij ook graag naar school willen!
Ze stapt uit bed en kleedt zich aan. Mam geeft haar een kus op haar hoofd.
WANNEER...?
‘Wanneer kan ik naar school, mama? Net als…’ Mam schudt meteen haar hoofd. ‘Dat gaat niet, lieverd.’ Ze roert even in de pan. Mayra zucht diep. ‘Waarom niet? Hoe kan ik dan dokter worden?’
Pap is inmiddels ook opgestaan. Hij legt een hand op Mayra’s schouder. ‘Je weet dat we allemaal hard moeten werken voor de huur van ons huis en om onze schuld af te kunnen betalen.’ Mayra wijst naar haar zusje. ‘Imaan is toch bijna oud genoeg om te gaan werken? Kan het dan?’ ‘Nee, ook dan zal er geen geld voor zijn.’ Mayra stampt op de grond. ‘Maar ik wil dokter worden!’
Ze ziet dat er een traan over mama’s wang rolt. Ze heeft meteen spijt van haar woorden. ‘Je kan niet naar school meisje,’ zegt vader zacht. ‘Zet het alsjeblieft uit je hoofd…’
Na het ontbijt vertrekken ze met z’n vieren naar de steenfabriek. Imaan gaat ook mee, maar ze hoeft nog te niet werken. Onderweg komt Mayra haar vriendin Sany tegen. Arm in arm lopen ze verder. ‘Wat kijk je sip?’ vraagt Sany aan Mayra. Ze haalt haar schouders op. ‘Ik had gewoon gehoopt dat ik net als Abdul…’ ‘Ik ook, ik zou zo graag juffrouw willen worden,’ reageert Sany. In stilte lopen ze verder. Op weg naar de steenfabriek. Iedere dag dezelfde weg, iedere dag hetzelfde werk.
TOCH DANKBAAR
Toch is Mayra dankbaar. Ze hoeft deze weg niet alleen te gaan. Er is altijd Iemand Die met haar mee loopt… Ze neuriet Psalm 42:7. Sany doet ook mee. ‘Hoop op Hem, sla ’t oog naar boven; Ik zal God, mijn God, nog loven.’ Glimlachend lopen ze verder.