Vrijwilliger Marijke bezocht de vrouwen in de HVC-hulpcentra: "Vaak zijn ze lichamelijk verwoest"
20 oktober 2021
Irak - “God vraagt het van ons om hoop te brengen. Niet alleen het Evangelie te delen, maar ook te dóen.” Vrijwilliger Marijke van Vulpen was namens HVC vier keer in Irak. Ze bezocht de HVC-hulpcentra waar uit handen van IS bevrijde vrouwen traumaverwerking en een naai- of kappersopleiding krijgen. “De sfeer is hoopvol: vrouwen zeggen dat ze nu de deur weer uitdurven.”
De terreurgroep IS heeft zich in Irak op grote schaal schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden. Duizenden meisjes en vrouwen zijn als slaven op gruwelijke wijze seksueel misbruikt. Nieuwswebsite CIP.nl en HVC slaan met de CIP Crowdfund de handen ineen om twintig getraumatiseerde vrouwen traumaverwerking te bieden, om hen uit hun isolement te halen en ze te helpen hun leven op te bouwen.
Schaamte en taboe
“Nog vlak voor de coronacrisis ontmoette ik een meisje dat sinds een paar weken vrij was. Het gaat vaak om hele jonge meisjes, maar soms ook om wat oudere vrouwen. Voornamelijk Jezidi’s, maar ook moslims en christelijke meisjes. De vrouwen hebben gevangen gezeten, zijn ontvoerd en misbruikt. Ze ervaren enorme schaamte over dat wat ze hebben meegemaakt.”
Marijke vond het zwaar de vrouwen te ontmoeten. “Het is heel heftig als je hoort wat zij hebben meegemaakt.” De vrouwen zijn in hun gevangenschap lichamelijk kapot gemaakt, besefte ze: “Sommige vrouwen zijn intern zo beschadigd, dat bij hen de baarmoeder er uitgehaald moest worden. Behalve dat ze lichamelijk verwoest zijn, hebben vrouwen in de Iraakse cultuur daarna geen toekomst meer. Dat is dubbel erg.”
-
Dossiers over door IS gepleegde oorlogsmisdaden
“Extra triest is het dat ontvoerde Jezidi-vrouwen na hun terugkeer niet worden opgenomen in hun familie. Als je verkracht bent, ben je onrein. Daar ligt een enorm taboe op. Gelukkig wordt dat tij langzaam gekeerd,” zegt Marijke, “de leider van de Jezidi’s heeft zich erover uitgesproken en gaf aan dat dit moet veranderen. Maar trouwen en een leven opbouwen is heel moeilijk.”
Het Evangelie geeft een stuk hoop, buiten de verwerking en de opleiding om.”
Het Evangelie delen
Tijdens haar reizen naar het door oorlog verscheurde land zag Marijke hoe het hulptraject de vrouwen nieuwe hoop gaf. Juist in de HVC-hulpcentra ontstaat een sfeer van saamhorigheid, merkte Marijke. Niet alleen door het toekomstperspectief - de vrouwen en meisjes leren laagdrempelig een vak – maar ook doordat ze met elkaar praten en zich in elkaar herkennen. “Ze hebben een enorme schaamte opgebouwd om wat ze hebben meegemaakt. Vaak komen ze het huis niet meer uit. Maar in de centra ontstaan vriendschappen. Ze helpen elkaar onderling. En in de groep praten ze over hun verschrikkelijke ervaringen. Dat helpt het een plekje te geven.”
-
Deze vrouwen zijn bevrijd uit handen van IS. Foto: Cees van der Wal
Samen een Bijbelstudie doen over een boek als Ruth leent zich er prachtig voor om de vrouwen te bereiken, vertelt Marijke. “Het Evangelie geeft een stuk hoop, buiten de verwerking en de opleiding om.” Ze merkte dat het vrouwen wat doet als ze zich herkennen in een vrouw als Ruth: “Dat God van ze afweet en voor ze wil zorgen. Dat doet ze goed.”
Een nieuw leven
Als de vrouwen de naai- of kappersopleiding afronden, krijgen ze ook een naaimachine en stof of kappersspullen mee naar huis om hun nieuwe beroep laagdrempelig uit te oefenen. “De deelneemsters zeggen: ik ben bezig iets van mijn leven te maken. Ze leren ze een vak, iets waar ze heel veel aan hebben.”
‘Ik heb een doel’, zeggen de vrouwen. ‘Nu kan ik door met mijn leven.’"
Voor 700 euro krijgt een vrouw het hele hulptraject, inclusief professionele traumaverwerking en een beroepsopleiding. HVC en CIP startten de CIP Crowdfund om twintig vrouwen nieuwe hoop te geven. Deze groep kan al in november starten. Waarom het zo belangrijk is? Marijke: “Er is zoveel beschadiging en ellende. God vraagt het van ons om hoop te brengen. Niet alleen het Evangelie te delen, maar ook te doen. Als je deze mensen helpt op de plek waar ze nu wonen en leven, dan kunnen ze op die plek ook weer verder. ‘Ik heb een doel’, zeggen de vrouwen. ‘Nu kan ik door met mijn leven.’"
Helpt u deze getraumatiseerde vrouwen hun ervaringen te verwerken en een toekomst op te bouwen? Ieder bedrag is welkom!