Gods Kerk in Irak gaat door - Blog #1

12 september 2017

Jan Dirk van Nifterik, directeur van Stichting Hulp Vervolgde Christenen (HVC), brengt momenteel een bezoek aan Irak. Hij schrijft een blog waarin hij vertelt over zijn reis en over de ontwikkelingen in een land, dat sinds 2014 in de ban is van de oorlog met IS.

Vertrek

Het valt niet mee om om 3.30 uur uit je bed te stappen na een onrustige nacht met wind, regen en onweer. Er is nog tijd voor een kop koffie en een boterham en dan is het onvermijdelijke moment van afscheid nemen aangebroken. De koffer is al ingepakt, de camera-uitrusting staat klaar. Op weg naar Schiphol! Eenmaal daar aangekomen begint met het eerste ochtendgloren ook het besef te dagen: de reis naar Irak is begonnen.

Toen

Als het vliegtuig eenmaal boven de witte wolken zweeft, dwalen mijn gedachten af naar het vorige bezoek dat ik bracht aan Irak. Het was eind 2014, de periode net nadat IS het land was ingevallen. Hoe zou het zijn met het doodzieke meisje Sarah? Zou ze de ellende hebben overleefd? Zou ik Leev, de jongen die door IS de bergen was ingestuurd, nog kunnen vinden? Of het tienermeisje dat, na de moord op haar vader en moeder, voor haar broertjes en zusjes moest zorgen? Ik beleef de intense gesprekken opnieuw. Ik ben dankbaar dat HVC afgelopen jaren mocht voorzien in voedsel, kleding en medische hulp voor vele vluchtelingen. Nu IS steeds verder wordt teruggedreven, komt de noodhulp in een nieuwe fase. Tijdens mijn reis hoop ik te ontdekken hoe we de christenen in het Irak van de toekomst kunnen helpen. Maar het is vooral mijn verlangen om ze te bemoedigen vanuit Gods Woord!

Voorbereidingen

In mijn hart bid ik tot God om een zegen voor de reis en om bescherming. De wetenschap dat God ook tijdens onze reizen voor ons zorgt, geeft rust. Een reis als deze wordt wekenlang goed voorbereid door mijn collega’s en ik. Dat we vandaag op weg zijn, is een paar weken eerder dan gedacht. We willen het bezoek hebben afgerond voor op 25 september de inwoners van het Iraaks-Koerdistan via een referendum mogen stemmen over de onafhankelijkheid van hun regio. Koerdistan, dat aan Turkije en voor een klein deel aan Syrië grenst, is al autonoom. Maar als de Koerden instemmen met onafhankelijkheid, wordt deze regio ook politiek en juridisch volledig zelfstandig.

Het referendum

Terwijl een Duitse stewardess ons wat te eten aanbiedt - het is altijd maar weer afwachten wat het is  - vraag ik mijn reisgenoot dominee Marten wat hij van het referendum vindt. Marten, zelf afkomstig uit Irak, geeft aan de keuze voor een referendum wel te begrijpen. ‘De ideologieën van de Koerden verschillen best veel van die van de Irakezen. De centrale regering in Irak zal het referendum waarschijnlijk proberen tegen te houden. Maar ik schat in dat het doorgaat. De legereenheden van de Koerden zijn succesvol in de strijd tegen IS, de stad Mosul is grotendeels heroverd. Er is een nauwe samenwerking met de internationale coalitie onder leiding van de VS en het succes in de strijd zorgt er denk ik mede voor dat deze stap wordt gezet. Deze regio is voor de handelsbelangen in Turkije belangrijk, ik denk niet dat Turkije tegen een zelfstandig Iraaks-Koerdistan gaat protesteren.’

Dominee Dler

Pfoe, warm! Eenmaal geland in Erbil wordt het al snel duidelijk dat de koele Hollandse regen is ingewisseld voor de hete zon. Het is 40 °C: dat wordt veel water drinken in de komende dagen! Na een korte rustpauze brengen we ’s avonds een bezoek aan dominee Dler. Hij is in 2013 samen met zijn vrouw en drie dochters gevlucht vanuit de Iraakse hoofdstad Bagdad. ‘Elke dag ontploften er explosieven in de stad. Mensen werden bedreigd om hun geld en paspoort af te geven. Wie dat niet deed, werd vermoord’. In Ankawa, een voorstad van Erbil, vond de dominee een klein huisje om in te wonen. Tot anderhalf jaar geleden de Heere hem leidde naar een gebouw recht tegenover de ingang van het vluchtelingenkamp. Daar startte hij zijn fulltime kerk. Naast de zondagse diensten zijn er veel doordeweekse activiteiten voor vluchtelingen. Het raam is beplakt met een toepasselijke Bijbeltekst: “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven” (Matth. 11:28). Tegenover de kerk trappen jongeren een balletje. Vluchtelingen hangen wat rond. Op hun bouwvallige huisjes knipperen de lichtjes van de kruizen. Ds. Dler: ‘Er komen veel mensen tot bekering, ook moslims. Gods Kerk in Irak gaat door!’