Deel het brood - Blog #3

14 september 2017

Brood delen

Mijn spiegelbeeld bewijst deze morgen dat voortaan het gebruik van zonnebrandcrème geen overbodige luxe is. Mijn gezicht kleurt al een beetje rood. Na het ontbijt gaan we naar onze eerste afspraak. We ontmoeten Musa Ahmad, de directeur van Barzani Charity, hij geeft ons een idee van het werk onder de vluchtelingen rondom Erbil. Musa vertelt: ‘We steunen 14 vluchtelingenkampen waar in totaal 126.000 mensen wonen. Een deel van hen komt uit Iran, Syrië en Turkije, de meesten uit Irak zelf. We willen niet dat minderheden, zoals Christenen en Jezidi’s, hier weggaan. Maar het is wel te begrijpen. Ze zien hier geen toekomst meer en daarom trekken ze naar Europa. Veel van de dorpen zijn vrij van IS, maar de straten en de huizen zijn kapot, er is geen water en elektriciteit. Voor deze vluchtelingen was het eenvoudiger om verder te vluchten dan om terug te keren. Wij willen ze graag helpen. Tot onze laatste ademhaling zullen we ons brood met de ontheemden blijven delen. Maar we kunnen het niet alleen, we hebben hulp nodig.’

Hoofd van zand
Mevrouw Aso, een van de medewerkers van de stichting, vertelt over de kinderen die bevrijd zijn uit de handen van IS. ‘Ze zijn drie jaar lang gehersenspoeld. Ze zijn getraumatiseerd, depressief en hebben geestelijke hulp nodig. Normaal leert een kind op school dat één plus één twee is. Maar deze kinderen hebben geleerd dat één explosief plus twee explosieven drie explosieven zijn. We hebben gezien dat ze van zand en water hoofden gingen kneden. Vervolgens zochten ze naar messen en staken ze op de ‘hoofden’ in. Dat hadden ze geleerd van IS.’ Bizar. Ik heb even tijd nodig om alle informatie te verwerken. Dan vraag ik haar hoe de kinderen geholpen kunnen worden. ‘Deze kinderen hebben professionele hulp nodig om los te komen van het verleden. Wij proberen ze afleiding te bieden door met ze te eten of een leuke activiteit te organiseren. Ook proberen we de lokale kinderen erbij te betrekken. Ze maken tekeningen en brengen cadeaus naar de vluchtelingen.’

Prachtig land!

We stappen de auto in en rijden richting Duhok. Irak heeft een prachtige natuur. Schitterende vergezichten met zwarte, bruine en rode bergen. Overal hangen de rood-wit-groene vlaggen met de gele zon. Er staan borden met ‘Say yes to the referendum’. Halverwege stoppen we om te lunchen bij de moeder van dominee Marten. Wat zijn Irakezen gastvrij! We krijgen een uitgebreide maaltijd voorgeschoteld. Maar we blijven niet lang, we moeten verder naar Ba'adra.

Jezidi’s

In dit dorp ligt een grote nederzetting met 3800 Jezidi-gezinnen. Het steekt al van ver helder af tegen de bruine berghellingen. Kinderen lopen rondjes of spelen met een bal. In hoek ligt een meisje te slapen, een ander meisje veegt de vloer van haar tent. De kleding hangt op lange draden te drogen. Je merkt dat mensen hier al drie jaar wonen. De tenten zijn verlengd met zeilen, er zijn kleine keukentjes in gericht. Uit de verhalen blijkt dat de Jizidi’s verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. De internationale gemeenschap spreekt over genocide op de Jezidi’s. Van veel Jezidi’s is het lot nog steeds onbekend. Er worden nog altijd vrouwen van de slavernij bevrijd. Ze getuigen over gruwelijke verkrachtingen en moordpartijen in IS-gebied.

Bakkerij

De vluchtelingen krijgen, in plaats van noodhulp, een financiële bijdrage van ongeveer 13 euro per persoon/maand. Het voordeel daarvan is dat er in het kamp een handel op gang komt en er wat werkgelegenheid ontstaat. Maar het bedrag dekt de maandelijkse kosten niet, zeker niet van de vluchtelingen die medische zorg nodig hebben. Door goedkoop brood aan te bieden, worden de mensen enorm geholpen. Een deel van het brood wordt gratis uitgedeeld aan gezinnen waar de nood het grootst is. Het geld dat verdiend wordt met de verkoop van de overige broden, kan worden ingezet voor speciale nood in het kamp. Een paar gezinnen uit het kamp gaan de bakkerij runnen onder leiding van de lokale kerk. Tijdens het uitdelen van het brood willen ze ook spreken over het Levende Brood, Jezus Christus. Een oven en mixer zijn nog in de bakkerij aanwezig, maar het gas is op en de ingrediënten van het brood ontbreken. Voor slechts € 110,- per dag kunnen er in de bakkerij 1000 broden gebakken worden. Misschien mag ik een beroep op u doen om dit financieel te steunen? Bij voldoende steun kan de bakkerij zaterdag weer worden opgestart!
 

Middernacht

’s Avonds zijn we te gast op een gemeenteavond van een kerk in Dahok. Het is een gezellige avond met activiteiten, eten en veel gesprekken. Tegen middernacht komen we weer aan bij onze verblijfplaats. Mijn lichaam voelt een beetje gebroken. De vele indrukken, de gesprekken en de lange autoritten waren vermoeiend. Na het laatste punt van deze blog, klap ik mijn laptop dicht. Eerst maar eens slapen.